Eerst hebben we in het voorjaar ons persoonsnummer in Zweden aangevraagd. Zonder dit nummer kom je nergens. Van verzekering tot klantenkaart bij de supermarkt, overal heb je het nodig. Hoezo privacy? Er is van alles te vinden op internet. Type je adres in met naam en je ziet wie er voor je in je huis heeft gewoond en diegene daarvoor. Wil je iets weten over een winkel? Het staat zelfs op internet of de zaak wel goed loopt.
De tweede stap was het aanvragen van de verblijfsvergunning. Die bleek snel naar ons verzonden te zijn en tijdens ons verblijf in Nederland tussen mei en juli netjes uit de brievenbus te zijn gehaald door onze vrienden. Ze waren de brief alleen vergeten te geven. En wij maar wachten en proberen de instantie te bellen. Maar ook dat is in orde.
Vrijdag dan de volgende stap: het invoeren van de auto. In juli, toen we hier pas woonden, hadden we het originele kentekenbewijs al verzonden naar het Transportstyrelsen, het Zweedse RDW. Half juli kregen we een brief terug dat we een afspraak konden maken voor de controle van de auto om hem in te voeren. De volgende dag vroeg hing ik al aan de telefoon. Tot onze stomme verbazing konden we terecht op 23 september. Dus twee maanden later! En wel helemaal in Karlstad, 150 km naar het zuiden.
Vrijdag was het eindelijk zover. Het was heerlijk weer en eigenlijk geen straf om door het prachtige geel en rood kleurende herfstlandschap te rijden. Karlstad is een plaats van ongeveer 50.000 inwoners. Het was druk en er stonden files. Dat zijn we niet meer gewend. Dankzij de Tom Tom vonden we het industrieterrein snel en een uur te vroeg waren we bij de bilprovningen. Even binnen aanmelden en dan wachten tot je nummerbord op een soort lichtkrant verschijnt. Dan kun je naar het aangewezen poortje met schuifdeuren rijden. Een vriendelijk man hielp ons. Hij wilde graag het in de auto gestanste registratienummer van de auto aflezen. Eh..waar zit dat? Met zijn drieën zoeken. Wel een sticker, maar gestanst? Dan maar bellen met de garage in Nederland waar we twee jaar geleden de auto kochten. Een vriendelijk verkoper hielp ons. "Voor een auto die twee jaar geleden hier gekocht is, kan ik niet veel moeite doen". De controleur was aardig en vond dat het volgend jaar bij de APK dan wel kwam. Later kregen we weer contact met de garage in Nederland en de chef werkplaats wist ons te vertellen waar het nummer stond. Na een half uur stonden we weer buiten. Auto gekeurd, bewijs van goedkeuring en ons toekomstige nummerbord (op papier) rijker. Volgende week komen de nummerplaten met de post en kunnen we de Nederlandse platen van de auto halen. Dan zijn we in dat opzicht echt Zweeds.
We bekeken in de stad wat winkels maar we vonden het te druk. We zochten de weg naar het Noorden weer op die, hoe hoger we kwamen, steeds rustiger werd. Er liep een vos met een prachtige witte punt aan zijn staart over de weg. De ondergaande zon kleurde de bomen rood, de lucht boven de meren paars en blauw. Het was helder en fris, maar zo mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten