Al dagen van te voren kun je in de winkels van die rieten kransen kopen waarop men dennentakken heeft gemaakt. Bovenop zitten wat dennenappels of soms een bloem.
Ook zijn er overal lichtjes (een soort hoge theelichten) te koop die buiten kunnen blijven branden. Steeds vaker worden deze vervangen door een plastic lampje op batterijen die blijven branden tot de batterij op is, maar die vervangen kan worden. De handigheid wint ook op dit gebied.
Mijn vriendin Laila gaat elk jaar naar het kerkhof van Grangärde, een dorpje dat naast Ludvika ligt.
Het is een lief klein dorpje met een witte kerk. Vanaf een deel van het kerkhof kun je het meer zien liggen. Ik vind het een mooie plek, er straalt rust vanuit.
Net zoals vorig jaar, vroeg ze mij dit jaar om weer met haar mee te gaan. Ik vind het een eer, het is toch iets heel persoonlijks, het bezoeken van de graven van de mensen die je liefhebt en lief had.
Gewapend met de onvermijdelijke kransen en natuurlijk ook de heide plantjes, schepje en tuinhandschoenen gaan we op pad.
Bij het kerkhof koopt Laila nog wat bloemen. Die komen bij het graf van haar moeder. De as van haar moeder is op een algemeen veld gestrooid. De bloemen worden in een vaasje gezet. In een ander vaasje komt een (echt) brandend kaarsje.
We gaan verder naar het graf van de vriend van Laila's moeder. Die krijgt een krans, de hei wordt in de grond gezet en er komt een langdurig brandend kaarsje bij.
Het kerkhof is voor zo'n klein dorpje niet klein en Laila loopt slecht, dus rijden we om de kerk heen naar het graf van haar vader en dat van haar man. Ook hier worden de plantjes geplant en de kransen en lichtjes neergezet.
De meeste grafstenen zijn niet groot. Onder de stenen staan urnen, geen kisten.
Dan gaan we de kerk in. Laila heeft als kind in de buurt gewoond en zij verteld mij, dat ze boven bij het orgel heel wat keren heeft gezongen in het kerkkoor.
Voor in de kerk staan, op een lange standaard, allemaal kaarsjes. Dit zijn de kaarsjes voor alle mensen die in het afgelopen jaar in het dorp overleden zijn. Het zijn er eigenlijk best wel veel. De namen van de overledenen zullen in een speciale dienst opgenoemd worden.
We kopen kaarsjes, zij vier voor haar familieleden en ik twee, voor mijn vader en voor Rob, de broer van Ruud, die veel te vroeg overleden is drie jaar geleden.
In mijn gedachten, terwijl ik de kaarsjes neerzet, zeg ik tegen ze dat ze het misschien wel flauwekul hadden gevonden, die kaarsjes, maar dat ik het toch doe. Ik hou nog steeds van ze.
In het dorp is ook een bedrijfje waar ze heerlijke, al dan niet ecologische, sapjes, jam en dergelijke maken. Het heet Grangärde Musteri ( http://www.grangardemusteri.se/ ). Hier kun je ook koffie drinken, een taartje eten of een kleine lunch nemen.
Het spreekt vanzelf dat we daar natuurlijk even lunchen. Koffie en thee drinken en sapjes inslaan.
De foto is in het voorjaar gemaakt, het is nu wat kaler en somberder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten