2 jaar Zweden

We wonen nu al weer 2 jaar in Zweden. De tijd gaat snel, heel snel.

Het was een tijd met ups en downs. Want laten we wel zijn: de keuze om te emigreren maak je na lang overwegen, maar eenmaal geëmigreerd komt er veel meer op je pad dan je had verwacht.

De eerste winter viel, zeker voor Ruud niet mee. 2,5 maand om ongeveer 3 uur donker, daar moet je aan wennen.  Je leert ermee rekening te houden. De afgelopen winter was het lang zo erg niet meer. Je weet dat je ’s middags natuurlijk wel weg kan, maar dat je in het donker door de bossen rijdt. Met alle gevaren van bijvoorbeeld onverwachts overstekend wild.

Ook de langdurige gladheid en sneeuw pas je in je leven in. Hoewel je toch altijd weer voor verassingen komt te staan, zoals ik beschreef in mijn andere blog.

De  instanties van beide landen begrepen niet hoe ze iemand met FPU moesten behandelen. Dat heeft toch meer dan een jaar geduurd voordat alles in orde was.

Toevallig vertelt Ruud net dat hij er achter komt dat nu, na 2 jaar, nog niet alles goed geregeld is.

Zweden zijn vriendelijke mensen, maar je moet  er mee leren omgaan. Je leert op welke manier ze denken en handelen. Niets mis mee, maar het is een proces waar je door moet.

Tja, de taal. Die is niet makkelijk. Ik heb Zweedse vriendinnen, ga ermee op stap. Zit in een breiclubje. Niet omdat ik dat zo goed kan, maar om de aanspraak. Ook daar leer je van.

Maar je hoofd zit vol ’s avonds, het is doodmoe van al die concentratie, het proberen te begrijpen wat ze zeggen en het mijn best doen om deel te nemen aan het gesprek.

Dat is moeilijk voor me, want ik neem graag deel aan het gesprek. Het was zeker een keer heel frustrerend toen ik in een jaarvergadering van de handwerkvereniging (jaja) niet precies kon zeggen wat ik wou. O, die sloomheid met beslissen, het voor je uit schuiven van zaken. Niets voor mij.
Ik geloof dat daar niets Zweeds aan is, maar in Nederland had ik mijn mond al open gedaan.

Ja, we hebben veel gepraat de afgelopen jaren. Onszelf afgevraagd of we er goed aan hebben gedaan om te emigreren.

De afstand naar onze kinderen, ons kleinkind is groot. Maar, er staat tegenover dat, wanneer we in Nederland en België zijn, het contact intenser is. Dat is heel fijn.
En we hebben natuurlijk skype, het is heerlijk om elkaar op zo’n manier even te zien.

Maar elke keer wanneer we weer eens alles op een weegschaal leggen met het idee: zou het niet beter zijn om terug te gaan naar Nederland? Dan slaat die weegschaal toch om naar Zweden.

Hier gaat alles een stapje langzamer. Er zijn geen files. Er is ruimte, rust en de heerlijke geur van bos en groen. Dat is goed voor onze door en door gehaaste Hollandse geest. Die langzaam steeds meer tot rust komt.

Dat heeft heel veel tijd nodig, want die gehaastheid, stress, de stadse mentaliteit raak je niet zomaar kwijt.

Want, hoe zou het zijn in Nederland. Wanneer we er zouden wonen?

Ruud heeft geen slecht prepensioen.  Maar hoe wordt het wanneer hij echt pensioen krijgt? Er wordt in Nederland steeds meer gekort.

Dan de woonlasten, die in Nederland abnormaal hoog zijn. De huizen zijn niet om te betalen, zeker voor ons niet. Wij hebben namelijk ons eerste koophuis pas in 1986 gekocht. Die hypotheek was, toen we het verkochten nog niet eens afbetaald. Veel hielden we er niet aan over.

De huren rijzen de pan uit. € 1.000,-- per maand is tegenwoordig heel normaal. En daar komt ieder jaar weer een verhoging op.

Wanneer wij in Nederland zouden wonen met deze hoge woonlasten kunnen we ons misschien geen auto meer permitteren. De benzineprijzen rijzen de pan uit.
Dat zou dan inhouden dat we weinig naar onze kinderen en de andere familie zouden kunnen gaan. Of eens, zoals we nu doen, een grotere aankoop doen. Iets voor onszelf, of voor in het huis.

Nee, laat ons maar hier wonen en lekker rommelen in de tuin, het huis, mijn atelier.  Weg van alle onrust en onverdraagzaamheid. Natuurlijk is die ook in de Zweedse grote steden, maar hier op het platteland  valt het mee.

We leren steeds meer onze weg te vinden en die weg is goed.

En we komen gewoon naar Nederland, zo af en toe. Want buiten de familie willen we die lekkere Gelderse worst, leverworst, kaas en haring, toch ook niet missen.