Zo in de loop van november sneeuwt het hier een paar dagen,
zo leert onze korte ervaring.
Nog niet zoveel dat er sneeuw geruimd moet worden, maar toch
het is een soort van voor waarschuwing.
Dan gaan de gedachten terug naar eind verleden jaar voor de
kerst en januari van dit jaar.
Toen sneeuwde het flink, niet hevig maar met name de oprit
moest toch wel begaanbaar gehouden worden.
De Hollander in mij en onder het mom van “niet zeuren”, deed
mij de sneeuw schep pakken en opgewekt te beginnen met het sneeuw vrij maken
van de oprit en het vervolg naar de garage.
Het was koud en de sneeuw was licht en gemakkelijk aan de
kant te schuiven, maar 47 meter heen en weer 47 meter terug op de oprit, dat is
toch wel een heel eind.
Dan ook nog de weg naar de garage vrij maken, poeh toch wel
zwaar op den duur en ja hoe zo conditie voor dit werk.
Eind januari viel er wat meer sneeuw, en de temperatuur was
wat hoger en de sneeuw werd papperig en dus heel zwaar, toen werd 2x 47 meter
en de oprit naar de garage een al wat inspannender klus.
Maar kom op; wij kunnen dat met de hand, en we lachten om die
Zweden, die met motor aangedreven machines de sneeuw weg ruimden, tsjonge wij
doen dat gewoon met lichamelijk arbeid.
Maar nu dus de voorwaarschuwing kwam voor de sneeuw, dachten we toch weer heel
even aan het begin van het jaar.
Okay voor Zweedse begrippen stelde de sneeuw van vorige
winter niet zoveel voor, wij hadden inderdaad in de tijd dat we hier ’s winters
vakantie vierden wel andere tonelen gezien.
Metershoge wanden van sneeuw langs de weg.
En ja als dat nu eens dit jaar ook weer zou gebeuren wat
dan, zouden we nog steeds zo “sportief”zijn om met de hand sneeuw te gaan ruimen.
We hadden er over met een kennis van ons, Hans, die beaamde
dat het toch wel handig was zo’n sneeuwding.
Maar ik vond het toch wel duur.
Een paar weken geleden kwam Hans weer eens langs en vroeg
aan ons "heb je die snöslunga gezien op Blocket?(Blocket is zeg maar de Zweedse
uitgave van Marktplaats) in een dorp niet zo ver hier vandaan?".
Natuurlijk hadden we niet gekeken want ja ons ben "zunig" niet
waar?
De snöslunga
stond nog te koop en Hans bood ons aan te bellen (Hij woont al 14 jaar
in Zweden en spreekt "iets"vloeiender Zweeds dan wij).
Het ding was nog te koop en de afspraak werd gemaakt om de
machine te gaan bekijken.
Omdat de weg vinden in dit gedeelte van Zweden exact naar
een huis soms wat moeilijk is, bood de verkoper aan naar het station Kopparberg
te komen, zodat we achter hem aan konden rijden naar zijn huis.
Dat klopte allemaal prima, de man stond klaar gaf ons een
hand!
We reden in de auto achter hem aan.
En inderdaad rechts af, links af , rechtdoor enz dat zou
moeilijk uitgelegd kunnen worden, de weg naar dat huis.
Bij het huis aangekomen, rukte de man de grote garage deur
open en ja hoor daar stond hij de gele snöslunga
Een machine met allerlei hendels en wielen met
sneeuwkettingen, erg indrukwekend allemaal.
De man startte het apparaat en na enig getrek aan het
startkoord sloeg de 4-takt motor aan.
In de versnelling, vooruit, achteruit, dat werkte.
Toen een hoopje sneeuw en ja hoor de sneeuw spoot “professioneel”naar de zijkant, leek
Zwitserland wel.
Na goed overleg en met een gezicht alsof ik er flink
verstand van had,en na de machine nog eens geïnspecteerd te hebben , besloten
we de machine te kopen.
Maar ja hoe krijg je zo’n ding weer in Ställdalen, past
absoluut niet de in de kofferbak of in de Volvo station van Hans.
De man had een pick-up en we vroegen hem of als we 100SEK
(ongeveer € 11,50) meer betaalden, hij genegen was de snöslunga thuis te brengen.
Dat was geen bezwaar en een half uur later waren we de
trotse bezitters van een heuse snöslunga op ons landgoed Högbo!
Laat nu de sneeuw maar komen!!
Ik kan niet wachten tot ik
ermee mag “spelen".
Ställdalen, 24-11-2012 Ruud
