woensdag 7 december 2011

atelier



Mijn atelier is klaar! Op een paar kleinigheden na, maar die komen later wel. Ik kan het gebruiken, dat is de hoofdzaak.
We hebben hard gewerkt de afgelopen tijd. In april, nadat we de sleutel van ons huis gekregen hadden,hebben twee Zweedse kennissen de pui van de garage, die aan het huis vast zit, naar voren gezet. Twee gaten kwamen in de wand voor de ramen. En de garagedeuren werden vervangen door een normale deur. Helaas werden de ramen niet op tijd geleverd. We zijn begin mei vertrokken naar Nederland met twee gaten in de garage muur. Gelukkig kon de tussendeur naar het huis afgesloten worden.

In juli, toen we kwamen, waren de ramen wel geleverd, maar nog niet geplaatst. Gelukkig kwam één van de Zweedse mannen half juli uiteindelijk de ramen plaatsen. Alleen voor het aftimmeren had hij helaas geen tijd voorlopig. Zijn zoon had net een huis gekocht waar veel aangedaan moest worden.
Inmiddels waren wij bezig met het behangen van de binnenmuren. Daar zat een vieze groene kleur op. De ruimte knapte zienderogen op. Het aftimmeren hebben we zelf gedaan.
Daarna kwam de buitenkant aan de beurt. De deur en muren werden rood geverfd.

Op een mooie zondagmorgen, we stonden net met de behangerslijm klaar, zagen we een ons onbekende auto de oprit opkomen. Hieruit stapten twee mannen, twee kinderen en een hondje. Het hondje was een Bologneser (heb ik opgezocht) zeg maar een wit soort poedel met een platte snuit en krulhaar. Met het onvermijdelijke rossige achterwerk dat het soort hondjes vaak heeft. Het hondje zat keurig aan de lijn. De oudste man belde aan en vroeg in rap Zweeds of het misschien mogelijk was even het oude huis dat achter onze tuin staat aan zijn zoon en kleinkinderen te laten zien. Hij had er goede herinneringen aan, want zijn oma woonde er in de jaren vijftig.
Een sleutel hebben we niet van het huis, dat komt wanneer dat stukje land ook ons eigendom wordt. Maar om het pand heen lopen mag natuurlijk altijd. Dus struinden ze met zijn vijven rond het vervallen huis.
Op een gegeven ogenblik keek ik tijdens het behangen uit het raam van mijn atelier dat op de achtertuin en het oude huisje uitkijkt. Even controleren wat de mensen aan het doen zijn. Ik zie de oudste man naast onze schuur naar de bomen staan kijken met het hondje aan de riem braaf wachtend. Ik dacht:" wat is daar nou te zien?" Toen had ik het in de gaten... De man moest nodig een plas doen en gebruikte onze achtertuin waar het gemaaide gras en de takken liggen hiervoor. Helaas was mijn Zweeds toen niet goed genoeg om er iets over te zeggen.

Inmiddels heb ik mijn ruimte in gebruik genomen. Door de grote verwarming die er in gezet is, wordt het er aangenaam warm. Ik heb al een paar keer keramiek in mijn pottenbakkersoven gebakken. Wat spullen voor de kerstmarkt en wat beeldjes. Voor mij is een grote wens uitgekomen: mijn eigen hobbyruimte.